Koos Timmermans koestert monument oude kerk

Augustus 2017

Adres: Kerkweg in Hulsel,  aan de oneven kant van de straat (ongenummerd)

Omschrijving: terrein en fundament van een oude kerk.

Jaartal: het terrein kreeg al eerder de monumentenstatus, de huidige contouren van het fundament kregen in 2014 vorm. Het huidig ontwerp is gebaseerd op tekeningen uit 1860.

,,Dit is een speciaal plekje, want hier liggen mijn overgrootouders nog begraven.” Hulselnaar Koos Timmermans (78) hoeft niet lang na te denken als hem gevraagd wordt naar het meest dierbare monument dat hij kent. Aan de kerkweg in Hulsel, (inderdaad, daar waar de kerk verdween) waren jarenlang nog restanten te vinden van de kerk die in 1888 afbrandde. De spelende jeugd vond er ooit een schedel en wie ook maar iets van de bovenlaag afschraapte, stuitte meteen op een fundering.

,,De geschiedenis van de kerk en dan vooral hoe die aan zijn einde kwam, is breed bekend,” legt Timmermans uit. ,,Er brak tot twee maal toe brand uit, de laatste keer in 1888. Ik was jarenlang lid van Heemkunde De Mierden Hulsel en in diverse artikelen heb ik meegewerkt aan het verhaal over de kerk. Ik had daarbij één heel belangrijke bron dichtbij: de aantekeningen van Ome Kees.”

Als hij Ome Kees aanduidt, gaat het om de enige broer van zijn moeder, Kees van de Wetering. ,,Kees was bijzonder omdat hij vanaf het begin van de twintigste eeuw alle gewone dingen in het dorp vastlegde in een schrift. Het is heel simpel beschreven, maar doordat hij de enige was die dit deed, leverde het een schat aan informatie op.”

Timmermans, die van zijn achternaam ook zijn beroep maakte, had jarenlang zelf een bouwonderneming. ‘’Ik heb veel voor Center Parcs van Piet Derksen gewerkt,” legt hij uit. ,,Die wilde op elk park een kruisbeeld en een kapel, ik heb die overal voor hem gebouwd. Toen er vijf jaar terug gesproken werd over een monumentenroute in de gemeente Reusel-De Mierden, wist ik meteen dat dit monument daar niet in mocht ontbreken. Probleem was echter dat er weinig zichtbaar was van de restanten van de kerk. Struiken en bomen overwoekerden ruïne en kerkhof. We zijn toen met dorpsgenoten aan de slag gegaan en hebben de contouren opnieuw zichtbaar gemaakt. Er was wel een probleem, omdat we vanuit archeologisch oogpunt niet in de bodem mochten graven. Daarom ontwierp ik een soort van zwevend fundament. Als je er nu bij staat kun je de afmeting van de kerk weer goed zien. Ik houd er zelf rekening mee dat de kerk vroeger iets groter was dan hij nu afgebeeld staat, maar dat doet aan het uitgangspunt geen afbreuk.”

Nadat het fundament opnieuw vorm kreeg, werkte Koos nog in zijn eentje nog door aan een zuil met daarop het verhaal van de kerk. Nu deze ook geplaatst is, is voor hem het project klaar.

,,Ja, dit voelt goed. Het is een stukje mijn geschiedenis en doordat ik hier zelf aan mee kon werken is het compleet zo.”