Vessems blond zegeviert Down Under
Veertienjarige Jeske wereld kampioen zeilen
Trompetter Kempenland 2008
De 14-jarige (!) Jeske Kisters uit Vessem werd wereldkampioen zeilen bij de senioren. Een enorme prestatie maar voor haar is de limiet niet snel bereikt want met een tikkeltje meer geluk op de laatste dag had ze ook nog alle mannen kunnen verslaan.
De twee meter negentig lange boot, de 29’er, is haar domein en samen met haar maatje Annemiek Bekkering uit Vechel schreef ze geschiedenis met haar prestatie. Op de woelige Australische zee verbaasden de twee Brabantse meiden vriend en vijand met hun overwinning.
Met haar zachtblauwe ogen en blonde haren oogt Jeske als een nieuwe zeilbabe. Haar maatje die twee jaar ouder is, komt bij haar slechts tot haar schouders. ‘Iedereen schat mij ouder,’ lacht de derde jaars gymnaste van het Rythovius.
Maar hoe komt een Vessemse al zeilend aan de andere kant van de aardbol terecht en wat is het geheim om al op je veertiende heel de wereld te verslaan?
“Het begon eigenlijk met de hobby van mijn vader,’ zo verklapt Jeske. ‘Hij zeilt al vanaf zijn jeugd en geeft al jaren zeilles. Vanaf mijn zesde zat ik naast hem in de boot en vanaf mijn tiende nam ik al deel aan wedstrijden’.
Uit het juiste hout
Bij haar eerste wedstrijden zeilde Jeske in de Optimist, het beginnersbootje waar elke jongere mee begint. Op de Maasplassen vond ze haar domein en vader Jan-Nico merkte dat zijn dochter meer nodig had dan hij haar kon bieden. Haar prestaties waren goed en al snel mocht ze deel uit maken van de Nederlandse selectie. In 2006 stapte ze over naar een grotere maat boot, de 29’er, waar ze haar maatje vond in de twee jaar oudere Bekkering. De prestaties van de twee bleven niet lang onopgemerkt en de Argentijnse coach Pepe Betini werd attent gemaakt op het Vessemse talent. Hij toog naar Nederland en zijn kennersoog zag een ontluikend talent.
Het leven van de familie Kisters nam door de deelname aan wedstrijden van dochterlief ook een wending en de eigen boot werd ingeruild voor een camper. Hierdoor konden de trainingen en wedstrijden van nabij gevolgd worden. Intussen kon ook Sven, het jongere broertje van Jeske zijn eerste schreden in de zeilsport zetten.
Argentinië
De Argentijnse zee kan grillig zijn, de Atlantische oceaan omsluit de Falklands en voor de rotsachtige kusten kan het spoken. Hier lag in december het decor voor het Argentijns kampioenschap. Pepe Betini had er met zijn teamgenoot ingeschreven in de 29’er klasse maar hij zag zijn maat op het laatste moment afhaken. Hij zat als winnaar van de vijf voorgaande edities met de handen in het haar en zag als enige reële optie om zijn meest talentvolle leerling langs zich in de boot te zetten. Zo kwam de veertienjarige Jeske Kisters naast Betini in de boot van de oud Wereld-kampioen die geen moment spijt had van deze keuze. Vanaf het allereerste ogenblik zeilde de meester met zijn pupil aan de kop van het veld, recht naar het Argentijnse kampioenschap. Voor Betini was het zijn zesde titel, voor Jeske was het een opmerkelijke ervaring.
Na dit Argentijnse uitstapje zat Jeske weer twee dagen in de Eerselse schoolbanken om vervolgens weer af te reizen naar Australië waar het WK plaats zou vinden. Samen met Annemiek Bekkering zou ze daar het Welten Sailing Team gaan vormen om de Nederlandse eer hoog te houden. De wedstrijd zou een superspannende strijd worden met een strijdbare Jeske op de boeg van haar Vliegende Hollander. Jeske over de wedstrijd die haar doorbraak zou betekenen:
‘We stonden met 110 deelnemers aan de start en wisten niet goed wat we er van moesten verwachten. We waren de enige Nederlandse boot en de eerste drie dagen moesten we er voor zorgen bij de beste 25 te staan omdat dan de finale indelingen vastgesteld worden. Toen we na die drie dagen op de dertiende plek stonden waren we zeer tevreden. We kwamen door die klassering in de Goldseri terecht om te gaan strijden voor het echte kampioenschap. We stelden ons doel bij om te trachten bij de eerste vijftien te eindigen.’
Vliegende Hollander
Op de eerste van drie finaledagen brachten de twee Hollandse meiden alle concurrenten een stevige slag toe door de eerste plaats in het tussenklassement op te eisen. Met een eerste en twee tweede plaatsen in vier starts lieten ze zelfs alle gerenommeerde mannenteams achter zich.
Jeske: ‘Het was er superheet daar, 42 graden in de schaduw. Op de volle zee moesten we continue met factor 50 insmeren en nog verbrandden we onze gezichten. Maar toch voelden we het niet want het werd met de dag spannender. Telkens als we op de startlijn lagen te wachten op het startsignaal ging mijn hart als een razende tekeer. De adrenaline gierde door onze lijven als we weg mochten. Met Annemiek aan het roer ging alles op alles om de eerste boei te ronden.’
Wie denkt dat het zeilen enkel een kwestie is van zeilen hijsen en overstag gaan hangen heeft het echt wel mis. De zeilers moeten continue de stroming en de wind in de gaten houden om steeds de juiste keuze te maken. ‘Zeilen is voor een groot deel een strategisch spel,’ legt Jeske uit.
Gaandeweg kwamen de Nederlanders steeds meer in de favorietenrol voor de eindoverwinning en coach Sven karsenbarg kreeg er steeds meer de handen vol aan om de meiden tot rust te manen.
Zo kwam de laatste dag, een dag waarop nog alles kon gebeuren. Vlak voor de start viel de wind geheel weg en werd het Welten Sailing Team nog danig op de proef gesteld.
‘We wisten even niet wat te doen,’ zo analyseert Jeske. ‘Moesten we er op gokken dat de wind ineens terug kon keren of moesten we ervoor gaan dat deze bleef liggen. We kozen voor het laatste en verspeelden daarmee de overall overwinning. De eerste plaats bij de dames gaven ze niet meer uit handen. Overigens zou een overall overwinning helemaal uniek zijn geweest want nog nooit lukte het een damesteam om de hele mannentop te verslaan. ‘Dat bewaren we voor de volgende keer,’ lacht Jeske weer terug in Nederland.
Op het grote podium hoorde Jeske verdwaasd het Wilhelmus klinken, zich nauwelijks realiserend wat ze teweeg had gebracht. Pas op Schiphol zou ze uit haar roes ontwaken en beseffen dat het een unieke prestatie is om als veertien jarige aan de top te staan.
Toen ze op Schiphol was geland zochten har ogen in de drukte naar haar vader en moeder en toen ze hen zag had ze even niemand meer nodig. Een traantje, een schouderklopje, toen alle belangstellenden die het Nederlandse team op stonden te wachten.
‘Ja, pas hier thuis besefte ik wat ik teweeg had gebracht,’ lacht Jeske. ‘De burgemeester hier op bezoek en zelfs de prins carnaval was er bij. Echt te gek.’
Inmiddels is de school weer begonnen en fietst Jeske weer tegen de wind in van Vessem naar Eersel. Nederland waterland, maar voorlopig heeft de studie weer even prioriteit.
Later dit jaar staat het EK in eigen land (Medemblik) op het programma, wat verder weg hoopt ze dat de 29’er ooit nog eens Olympisch wordt.
Zeilen. Jeske heeft het gevoel dat deze sport in Nederland ondergewaardeerd wordt. Okee, een zeilteam werd sportploeg van het jaar maar toch, het grote publiek ontbreekt aan de zijlijn. Pas tegen de Olympische Spelen weten de media en het grote publiek de boten weer te vinden.
Voorlopig wil Jeske vooral genieten. Thuis op de kast staat een heus telegram van Koningin Beatrix. De blauwe ogen gaan weer even dicht en dromen weer even weg naar Australië waar ze de vrijheid op het water voelde. Daar waar ze haar naam vestigde als belofte.
HW 2008