Jan Verhallen maakt van droomkastelen kunst
Trompetter Kempenland 2005
Hij wordt zeventig jaar en viert dat met een expositie van zijn eigen werk. Jan Verhallen heeft aan beelden geen gebrek: hij denkt in allerlei beeldende vormen en vervaardigt die vervolgens op vele verschillende manieren. Een schilderij over de natuur in zijn tuin, een Heilige in een glas-in-lood raam of een droomkasteel van karton. Om zijn kunst de ruimte te geven die het verdient staat deze aanstaande in het oude kerkje te Middelbeers.
Kunst maken heeft voor Jan Verhallen vele dimensies. Ooit was het een uitlaatklep door na elke dag arbeid een half uur stoom af te blazen achter zijn schildersezel. Toen hij zo’n tien jaar terug stopte met werken kreeg hij meer tijd en ging de productie omhoog. Maar Jan Verhallen bleef nooit zitten met zijn kunst: ‘er is geen kunst aan, om er vanaf te komen’ zo is zijn devies. Iedereen die iets in zijn werk ziet mag het zo hebben. Zo siert een raam de Corneliuskapel in Hooge Mierde, maar ook een kasteeltje in de Vendee in Frankrijk.
“Vanuit mijn werk bij jeugdzorg en later het Riagg ontdekte ik de kracht van scheppend bezig zijn. Ik had er te maken met jongeren die veel problemen hadden in het leven. Ik ging met hen dingen maken: dingen die simpel waren maar waar ze wel heel hun aandacht voor nodig hadden. Tegenwoordig heet alles ‘therapie’ maar ik ken het nog gewoon als middel om iets om handen te hebben. Het werkte vrijwel altijd en niet zelden gingen de cliënten er na hun therapie zelf mee verder.”
Datzelfde geldt ook voor de gewezen ortho-pedagoog die niet kon stoppen toen hij zijn arbeidzame leven afsloot. Maar wat heet afsluiten: nog steeds heeft Jan Verhallen contacten lopen met jongeren die steun zoeken in de hulpverlening. Soms zoeken ze even een brede rug om achter te schuilen en dan zijn ze enkele dagen te gast in zijn huis in Lage Mierde. Dan staat daar uitnodigend zijn zolder vol knutsel materiaal en samen met zijn gasten vervaardigt hij weer de droomkastelen.
Ondanks dat binnenkort zijn leeftijd met een zeven begint oogt hij nog erg vitaal. Hij woont alleen in een groot huis in en entourage waar elke schilder voor jaren zijn inspiratie zou vinden. In de tuin, met uitzicht op een negentiende eeuws fabrieksmuurtje en de eeuwenoude parochiekerk, tiert de natuur welig. “Als ik in mijn tuin ga zitten hoef ik alleen maar vast te leggen wat ik zie, ook al ben ik me bewust dat dat lang niet altijd makkelijk is want je schildert altijd datgene wat je kent en minder dat wat je ziet.
Jan Verhallen, hij kreeg zijn opleiding ooit bij de fraters, werkte met doven, blinden en andere hulpbehoevenden. Zijn creativiteit is altijd nog onuitputtelijk: van het maken van objecten tot het creëren van kansen. Zijn levensstijl heeft iets filosofisch en iets spiritueels. Maar toch is het heel gewoon, zo gewoon dat zelfs de Lage Mierdenaren hem niet meer bijzonder vinden.