In herinnering: Jan Koolen

 Januari 2016

 In Hulsel overleed onlangs Jan Koolen. Hij laat geen vrouw of kind achter, maar toch zal er een leegte zijn.

Op het moment dat iemand het aardse leven verlaat, volgt er vaak een opsomming van alles wat een persoon gedaan of gepresteerd heeft. Het leven van Hulselnaar Jan Koolen blonk echter uit in eenvoud: en net dat maakte hem bijzonder.

Jan leefde zijn leven op de manier zoals hij dat wilde. Net niet alleen op de wereld, met een zus in dezelfde straat als waar zijn eenvoudige woning stond. Maar buiten zijn eigen woning was de wereld klein en overzichtelijk voor hem.

In de periode dat hij zijn autootje nog reed, kende iedereen hem in zijn omgeving: niet alleen aan het automaatje dat hij reed, maar ook door zijn manier van rijden.

Nadat het autorijden er niet meer in zat, beperkte hij zich tot het leven in huis, slechts af en toe afgewisseld met een klein wandelingetje. Iedereen die hij tegenkwam, begroette hij steevast met enthousiasme. Iedereen die hij niet meteen bij naam kende, gaf hij een eigen naam: meestal Sjors of Sjefke.

Door altijd zelfstandig te blijven wonen, liet Jan zien dat er veel mogelijk is, ook al blink je niet uit om zelf dingen te ontplooien. Met zijn zelfstandig wonen was hij wellicht een voorloper: binnen nu en enkele jaren mogen alle ouderen op zichzelf blijven wonen. Enkel de mate waarin er hulp geboden kan worden, verschilt per persoon.

Zonder het zichzelf bewust te zijn, was Jan vaak een inspiratiebron voor anderen. Zijn buurvrouw stond jaren in de ton rond carnaval en Jan was voor haar een onuitputtelijke bron van leuke verhalen waar ze graag gebruik van maakte.

Maar het rondje rond zijn huis en een straatje om maakt hij niet meer. Het afscheid heeft inmiddels plaats gevonden en het huisje waar hij woonde blijft voorlopig leeg.