‘Die eerste zoen achter de bus´
Goud voor Jan en Zus Pap
Wie in Hulsel op zoek is naar Jan Roest kan wel op vier verschillende plaatsen terecht komen. Wie naar Jan Pap vraagt komt meteen aan het juiste adres: op de hoek van Reuselsedijk en Willibrordlaan. Op dit markante plekje woont hij al vijftig jaar met Zus Klessens die hij ooit in Hooge Mierde vond.
In de tweekapper waar ze altijd woonden werden ooit veel kinderen geboren: allen van het vrouwelijk geslacht. Ook bij de familie Klessens in Hooge Mierde waren er ooit veel meisjes, wel zes in getal. Jan had iets met meisjes. Hij keek het daar even aan, zocht er de mooiste uit en het werd <I>zijn<I> Zus. Nu al vijftig jaar lang.
Jan Pap was jarenlang een zeer bekend figuur in de Kempen door de karakteristieke gang die hij met zijn melkwagentje langs de huizen maakte. Met paard en kar, later met een accu wagentje, kwam hij tot in de verste uithoeken. Het was geen gemakkelijke opgave voor hem want doordat hij al op jonge leeftijd een been verloor waren er de nodige beperkingen. Niet dat Jan zich daardoor beperkt voelde want hij was overal een graag geziene gast die altijd zijn praatje klaar had. Zo ook bij de familie Klessens in Hooge Mierde waar hij altijd zijn koffie-stop had. ‘De meisjes stonden nog net niet in de rij klaar als ik kwam’ grinnikt hij. Er was toch nog een uitwisseling met de biljartbond nodig voor hij Zus Klessens eens diep in de ogen durfde te kijken.
Na een periode van bloeiende verliefdheid werd de trouwdatum vastgesteld op 1 mei 1957.
’We vatte d’r nog eene’
Het sociale leven van Jan en Zus was erg belangrijk voor hen en hun hele gezin. Het voetbal, het gilde en voor Zus de vrouwenbond. Actief voetbalen was voor Jan niet weggelegd maar hij compenseerde dat met een grote inzet aan de zijlijn. Nog steeds heeft hij zijn stekje bij zijn plaatselijke club. Hij bracht het ooit nog tot voorzitter en onder zijn bezielende leiding werden ze toen zelfs kampioen. Toen dat kampioenschap behaald werd moest er een speech gehouden worden. Het overviel Jan, wat moest hij zeggen… ‘We vatte d’r nog eene,’’ waren zijn legendarische woorden op dat moment, het werd met gejuich ontvangen. Het was een periode dat Zus de shirtjes waste voor de voetballers en de dochters zetten in de rust de thee. Toen de dochters zelf ook gingen voetballen leverde dat weer de nodige hoogtepunten voor Jan op
Hoogtepunten voor hen waren ook de gildendagen en het Koning-schieten. Op dit moment is Jan ook nog een fanatiek biljarter.
Het sociale bleef altijd in hun huisje, het komt nog tot uiting doordat werkelijk iedereen over de vloer komt. De zeven kleinkinderen voorop want zij zijn hun grote trots.
Op de dag af dat ze een halve eeuw bij elkaar zijn wordt er opnieuw gefeest. De dag van de arbeid was voor hen altijd het feest van hun trouwen. In de Reuselse klok zal hun feest gevierd worden, een feestdag die begint met een mis om 12.00 uur en een receptie van 18.00-20.00 uur.
Voor Jan en Zus wordt nu alles geregeld door de kinderen. Krijgt Jan nog gelijk want met zijn slogan <I>Ge kunt nooit genoeg veur oew kender doen<I> komt hij dit keer een heel eind.
Foto: Jan en Zus –Pap-Roest
HW 2007