Jan en Trees Daniels-Hoogers diamant

november 2016

Als Jan Daniels uit Hooge mierde zaterdag 19 november zijn Trees ten dans vraagt, zal dat weer net zijn zoals zestig jaar geleden. Met dat dansen begon het allemaal. Hij, de Bladelse kapperszoon zag bij het dansen op zondagmiddag een schoone uit Hoogeloon. Zijn ogen gingen rond en hij vond een meisje die niet van hem wegkeek. Dat zou ze de navolgende zestig jaar ook niet meer doen.
‘Dat dansen was in de jaren vijftig het enige vertier dat we hadden,’ weet  Jan zich nog te herinneren. Het was nog de tijd dat een werkweek 48 uur had, ook op de zaterdagochtend werkten we nog. Ik moest mee aanpakken in de kapperszaak bij ons thuis. Ik zeepte de mannen in, waarna vader met het scheermes het karwei afmaakte.’

Voor Trees zag het leven er niet veel anders uit. Ook zij pakte al op jonge leeftijd mee aan. Ze had diverse baantjes, maar die liepen niet allemaal even goed af. ‘Er gingen in die tijd veel bedrijven failliet en vaak gebeurde dat met het bedrijf waar ik werkte,’ zegt ze. ‘Van stoffen stoppen tot sigaren maken: ik deed het allemaal.’Maar in 1956 was er dan toch die bruiloft. Ze werden thuis opgehaald en het werd een feest om nooit meer te vergeten.

Ze gingen bij de ouders van Trees inwonen. ‘Zo ging dat in die tijd,’ weet Jan nog. ‘We hadden er twee eigen kamers en pas na zeven jaar kregen we een eigen woning en begon voor ons het echte leven pas. Ik was inmiddels bij Philips terecht gekomen, waar ik een technische opleiding volgde. Toen ik later bij de luchtmacht solliciteerde had ik daar voordeel bij, ik kreeg daar een technische functie.’

Trees had intussen de meest uiteenlopende beroepen en er werd op de meest onmogelijke tijden een beroep op haar gedaan. ‘Na lang aandringen kon ik met de plaatselijke kermis een snipperdag krijgen, maar zelfs toen kwamen ze me nog met een busje ophalen. Er lag een klus die enkel door mij gedaan kon worden. Het kon niet voorkomen dat ook deze werkgever failliet ging.’

‘Ach, we hebben het meer dan goed gehad,’ zegt Trees als ze nu terug kijkt op hun leven. ‘De hobby’s van Jan brachten ons mooie dingen. Zo was hij vaak met paarden in de weer en ging met hackneys fokken. We verhuisden er zelfs voor naar West Brabant, dat was een mooie tijd.Daarna kwam er weer geheel iets anders op ons pad.’Ja,’ vult Jan aan. ‘Ik zag op mijn zeventigste een advertentie dat een zweefvliegclub in België leden zocht. Ik meldde me aan en mocht mee de lucht in. Na enkele cursussen kon ik alleen vliegen, dat was echt ongelofelijk.’

Trees vond het schitterend, maar ze besloot wel om met beide benen op de grond te blijven. ‘Nee, ik vond het mooi voor Jan, maar was altijd ook weer blij als hij heelhuids op de grond stond. Gelukkig ging het altijd goed.’

Nu wonen ze samen in Hooge Mierde in huisje weltevree. De inrichting van de schuur verraad nog Jan zijn knutselhobby. Trees houdt het bij het bijhouden van huis en tuin. Op zondag 20 november is de officiële diamanten datum, de dag daarvoor wordt het feestje gevierd  in zaal Het Dorp in Hooge Mierde. Dan wil hij haar weer ten dans vragen, net zoals hij dat  zestig jaar terug deed.