Imke Bartels-Schellekens
Passie voor paarden maar toch gewoon Hooge Mierds
Trompetter Kempenland 2006
De Nederlandse ruitersport telt internationaal mee, zo bleek ook afgelopen weekend weer tijdens Indoor Brabant. De Brabanders spelen daarin een aardig partijtje mee, een van de potentiële toppers is Imke Schellekens-Bartels uit Hooge Mierde. De 29-jarige dressuur-amazone blijkt de nuchterheid zelve en ook al kreeg ze van pa en ma het nodige aangereikt, ze is er niet vies van om op eigen kracht de hoogste doelen na te streven. ‘Een plekje in de wereldbeker finale in Amsterdam,’ klonk het voor Indoor Brabant nog voorzichtig, maar verderop lonken ook de Olympische spelen van 2008, een evenement dat ze al één keer eerder van nabij meemaakte.
Landgoed Culitsrode. Wie aan een landgoed denkt, heeft beelden van oude statige gebouwen voor ogen. In Reusel-De Mierden werkt dit anders want van oudsher zijn er daar geen landgoederen. Daarom was er gelegenheid om een te starten, de familie Bartels aan de Koestraat zag er wel wat in om hun paardencentrum op deze manier op te waarderen. De oprijlaan op landgoed <I>Culitsrode<I> leidt in dit geval rechtstreeks naar het hart van dit hippische bedrijf: een meer dan fraaie hal waar de toppaarden staan en waar de ruiters hun oefenrondjes rijden. Maar evenzo kan er een internationaal evenement zijn, waarvan er daar diverse op de kalender staan.
‘Kijk hier staat ie dan, Sunrise<I>’. De blauwe ogen van Imke glimmen als ze in de bruine ogen van haar paard kijken. ‘Nou ja, ik kan hem nog steeds niet <I>mijn<I> paard noemen. Ze is eigendom van de familie Smarius uit Loon op Zand. Zij leven enorm mee met de prestaties die wij als combinatie neerzetten en inmiddels hebben ze vast laten leggen dat mocht hen iets overkomen, dit paard hier onder het zadel blijft’. Warm aangekleed met een paardendek staat Sunrise het gras te eten dat hem is voorgezet. Het is twee dagen voor Indoor Brabant en vanuit zijn ooghoeken ziet hij hoe de riante vrachtwagen door een groom in gereedheid wordt gebracht. Met een knuffel laat Imke haar favoriet weer even met rust om zichzelf verder voor te gaan bereiden op het Bossche evenement.
De Mierden
’Geboren in Eindhoven staat er in mijn paspoort,’ lacht Imke. ‘Dat is het enige dat niets met Hooge Mierde heeft. Voor de rest heb ik er mijn hele leven gewoond en ik voel me erg verbonden met dit dorp.’ Toch hoor je het Mierdse dialect niet doorklinken in haar spraak. ‘Het werd bij ons thuis net iets te weinig gesproken, vandaar’
Terug kijkend op haar jeugd zag die er uit zoals die van de meeste kinderen in haar woonplaats. Ze was actief met tal van hobby’s en dat werd door Joep en Tineke, haar vader en moeder, alleen maar gestimuleerd. Naast de turn- en de tennisclub kwam er al snel een pony. Het was de periode dat haar moeder internationaal doorbrak op dressuur en natuurlijk werd er naar dochterlief gekeken. Maar nooit had ze het gevoel dat er druk werd uitgeoefend om snel te moeten presteren. Ze doorliep het VWO en bleef erg lang haar pony trouw. ‘Het was gewoon ook de gezelligheid van de ponyclub en het duurde lang voordat ik mijn keuze maakte wat te gaan doen. Volgde wel de master-class aan de hippische academy in Deurne maar had toch nog een jaartje buitenland nodig om er achter te komen dat ik helemaal niet ver van huis hoefde voor wat ik echt leuk vind. Het was allemaal hier aanwezig,’ zegt ze met een gebaar om de gebouwen en de ruimte om haar heen. Ze beseft dan dat ze geluk had om in dit nest op te groeien. Toen ze serieuzer dressuur ging rijden bleek ze de aanleg, maar ook het doorzettingsvermogen te hebben dat nodig is om er ver mee te komen.
Nu is ze 29 jaar oud en ook haar man Joep vond ze in haar dorpje Hooge Mierde. Ze wonen samen in een van de gebouwen op Culitsrode en elke dag van de week is het er een drukte van belang. Stagiaires van de hippishce academy Deurne, waar stal Bartels een samenwerkingsovereenkomst mee heeft, lopen af en aan. Daarnaast zijn er ook diverse ruiters die een week intern verblijven om van Imke en haar moeder les te krijgen. ‘De paardensport zit in de lift en het is opvallend dat er veel belangstelling is van boven de rivieren om hier voor een lesweek te komen,’ legt Imke uit. ‘In Brabant wordt natuurlijk ook veel dressuur gereden maar hier hebben de meeste ruiters zelf de ruimte en de accommodatie’. De drukte op het paardencentrum komt slechts op korte momenten even tot rust, tijdens de gezamenlijke maaltijden. Met zijn allen aan de ronde tafel bij Joep en Tineke in huis. Geen rangen en geen standen, iedereen zit er bij en kan er zijn zegje doen. Tussendoor wordt er nog het een en ander gepland voor de rest van de dag, voor het drukke weekend dat er aankomt en zelfs voor de rest van dit seizoen. ‘Ik hoop dit jaar constant te kunnen rijden met Sunrise maar daarnaast staat er wel een tweede en zelfs een derde paard gereed,’ legt Imke uit. Ze streeft ernaar om steeds meerdere paarden onder het zadel te hebben omdat ze weet dat er altijd iets kan gebeuren. Zoals de verkoop van het toppaard Lancet waarmee ze als tweede reserve van het Nederlands team zo naar een individueel elfde plaats in Athene reed. Nu staat er in een van de stallen de ruin Melvin klaar die ook elke dag dor Imke bereden en getraind wordt. Het 12 jaar oude paard is voor de helft eigenaar van de familie Bartels waardoor zijn toekomst mede door hen zelf bepaald kan worden. Melvin komt al op grand-prix niveau uit maar moet nog wel de nodige ervaring op doen.Na Sunruse en Melvin staat er ook nog de talentvolle hengst 007 van de familie van Gisbergen in de stal. Dit paard wordt op dit moment nog uitgebracht in de lichte tour van de dressuur maar heeft ook de potentie om later naar de grand-prix door te stromen.
Vijfde
In de finale van de wereldbeker dressuur die in april in Amsterdam wordt verreden, mogen de beste acht combinaties starten, Imke stond voor de laatste wedstrijd, Indoor Brabant van afgelopen weekend, nog negende maar door haar goede prestaties afgelopen weekend klom ze zo op naar de zesde plek. Op de verplichte kür eindigde ze als vijfde met een waardering van 71,2 en op de kür op muziek reikte ze zelfs tot de vierde plek met de ongekend hoge score van 80,5.
Later in het seizoen hoopt Imke deel uit te maken van het Nederlandse team dat uitkomt op de Wereldruiterspelen in Aken.
Als ze om zich heen kijkt ziet ze dat de Nederlandse top breder wordt, het stimuleert haar alleen maar om er nog meer voor te gaan. ‘Als je bij de beste vier van Nederland bent weet je dat je ook bij de beste tien van de wereld kan eindigen,’ zo kijkt ze al weer verder.
Maar verder kijken is soms erg nabij. Naast haar eigen trainingen is ze druk met het geven van les en instructie en daarnaast wil ze altijd tijd houden om af en toe bij haar schoonouders te gaan eten. ‘Net deze dingen vind ik ook belangrijk. Dit jaar in Hooge Mierde carnaval gevierd, ken ik ook alle dorpsroddels weer. Dat hoort ook bij het leven hier’.
Op landgoed Culitsrode vliegen de vogels af en aan. Ze zien van bovenaf de paarden als stipjes bewegen. Van trailer naar binnenbak of stappend in de buitenbak. Sinds kort is er ook de eigen renbaan om de paarden zich even lekker te kunnen laten uitleven.
En Imke kijkt nog eens in die bruine ogen van Sunrise. Hij stond er maar weer het afgelopen weekend.
In 2008 behaald Imke bij de Olympische spelen van Bejing de zilveren medaille met de Nederlandse dressuurploeg. Daarna raakt haar paard geblesseerd en moet ze zich weer terug knokken.
HW