Pietje Maas en Harrie Ansems zien Raamsloop weer kronkelen.
IJsvogel en steenuil terug naar meanderende Raamsloop
‘Ze duun toch mèr wa’
Krom wordt recht en recht wordt weer krom.
Hulsel. “Ze duun toch mèr wa”, verzucht Piet maas als hij op zijn dagelijkse uitkijk staat bij de werkzaamheden aan de Raamsloop. Bij de aanleg van de ecologische verbindingszone moeten het ijsvogeltje en de geelgors weer terug keren in het landschap waar ze eerder uit verdreven werden. Via enkele vistrappen kunnen ook de waterdieren hun oorspronkelijke biotoop weer opzoeken en door grond af te graven kan het water van de beek zijn eigen weg weer zoeken.
Wie in Hulsel naar Piet Maas en Harrie Ansems vraagt zal niet ver komen. Onder de naam van ‘Pietje Mortel ’en ‘Harrie Kroon’ zijn de buurmannen beter bekend. Pietje heeft nog enkele schapen langs zijn huis lopen, het laatste restant van zijn keuter boerderijtje. Voor Ansems was het verdwijnen van zijn vee een proces dat een aantal jaren in beslag nam. Nu hebben ze beiden de tijd om te kijken wat er om hen heen gebeurt en dat is de laatste tijd veel. De weg voor hun huis ligt totaal overhoop door de aanleg van een nieuw riool maar het meest interessant vinden ze het werk aan de Raamsloop, die achter hun huizen zijn weg zoekt richting Lage Mierde.
“Ik weet nog dat deze beek hier kronkelde. Het was in feite een hele brede sloot en als het in de zomer droog was kon je er zo over heen lopen. Ik had er een pompke in liggen om het vee te laten drinken en als het in het najaar regende stond het hier altijd onder water.” Piet Maas wijst met zijn arm naar de plek waar nu de vistrappen aangelegd worden. Hij weet ook te melden dat in vroeger tijd er altijd wel wat vis en vogeltjes in en rond de ‘stroom’ zat maar nu heeft hij het gevoel dat het alles mag kosten om weer terug te krijgen wat de mens zelf ooit verdreef. “Ze duun toch mèr wa”, verzucht hij nog maar eens.
“Het was wel lastig dat we in het voorjaar pas laat op de weilanden konden door het nat,” weet ook Harrie Ansems zich nog te herinneren. Hij is nu 74 jaar en weet nog dat hij het rechttrekken en uitdiepen van de Raamsloop in eerste instantie als een grote vooruitgang zag. “We konden langer op onze gronden en zagen er alleen maar voordeel in. Pas later hoorden we dat het voor de kleine diertjes niet goed zou zijn en nu komt erbij dat het water te snel wegloopt. ”Ach ja… ze moeten toch bezig blijven.”
Enige scepsis is de gewezen boeren niet vreemd maar als mensen dicht bij de natuur begrijpen ze wel dat er ingegrepen moet worden om die natuur in stand te houden.
Door de aanleg van een ecologische verbindingszone komt er een verbinding tussen de Kroonvense Heide in het Bladelse en landgoed De Utrecht (Lage Mierde/Esbeek). Waterschap de Dommel en de gemeentes Bladel en Reusel vonden elkaar in het project en na het aankopen van de benodigde gronden lag er al snel een plan op tafel. Over in totaal negen kilometer komt er een strook van zo’n twintig meter breed waar in de toekomst de vlinders vrij kunnen vliegen en de hagedissen zich kunnen verstoppen. Hagen van wilde lijsterbes en meidoorn zullen de begrenzing met het landbouwgebied markeren. Op dit moment worden de eerste drie kilometer ingericht, de rest volgt later.
De Raamsloop ontspringt achter het industrieterrein De Sleutel in Bladel en de dieren die in en om het water leven komen al snel een barrière tegen: de weg N284 van Bladel naar Reusel. Om deze horde ongeschonden te kunnen nemen wordt er een faunapassage onder die weg aangelegd.
In 2008 overleed Pietje maas na een kort ziekbed.
Sindsdien wandelt Harrie dagelijks naar de Raamsloop om alles in het oog te houden. Hij moet dit nu in zijn eentje doen.
HW