Hanneke van der Put maakt de drie vol.
’Brouwersgilde is mijn passie’
Reusel – Nadat ze voor de derde maal met het Brouwersgilde de Kempenoptocht won pronkt de grote wisselbokaal voor eeuwig in het thuishonk van deze jeugdvereniging. De Reuselse jongerengroep Brouwersgilde werkte jarenlang aan een concept voor de perfecte carnavalswagen met als gevolg dat ze ook dit jaar (2008) weer de favorietenrol dragen. Naast hun thuisoptocht Reusel zijn ze de laatste jaren heer en meester in de Kempenoptocht waar alle winnaars uit de Kempen tegen elkaar uitkomen en ook in de Blaalse lichtstoet zijn ze bekend met het podium.
Inmiddels wordt er in het Reuselse buitengebied al weer druk gelast, geplakt en geverfd door de dertig jongeren. Hun nieuwste creatie krijgt er al weer vorm maar waar zit nu het geheim van deze bouwploeg? Als het aan hen ligt gaan ze op weg naar hun vierde overwinning maar er moet nog veel gebeuren. Enkele weken voor het zover is keken we even mee over de schouders van gepassioneerde jongeren. Ze zijn bezig met het buigen van staal en staan boven op een stellage te lassen. Ook de plakafdeling en de verfploeg draaien al op volle toeren terwijl de afdeling choreochrafie de laatste hand legt aan de muziek en de uitvoering van het spektakel dat op en rond de wagen plaats moet gaan vinden.
Een grote laskap op een jongenshoofd, een meisje in een groene overall, het haar achteloos opgestoken. Midden tussen de stalen lijnen een stoel en een stuur, Paul Jansen (17) kijkt of hij er plaats kan nemen. Om in dit geraamte de jongste praalwagen van het B(r)ouwersgilde te herkennen is de nodige fantasie nodig, maar daaraan geen gebrek bij deze bouwers. ‘Kijk de bewegende onderdelen zitten er al in, ‘zo wijst Paul naar de twintig (!) ruitenwissermotortjes die van oude vrachtwagens gesloopt werden.
Op een bord langs de wagen in aanbouw hangt een grote pentekening van wat het moet worden dit jaar: <I>De verborgen stad<I>. Het verhaal van Machu Pichu, symbool voor de verdwenen beschaving van Maya’s en Inca’s.
Zorg
’Ons seizoen begint eigenlijk al in mei,’ zo legt voorzitter Martijn Sanders (29) uit. We vieren dan ons jaarlijkse bouwfeest en er borrelen dan al de eerste ideeën op voor de creatie van het komende jaar.’ Hanneke van de Put (27) werkt normaal gesproken in de zorg. Deel uit maken van dit B(r)ouwersgilde vindt ze speciaal. ‘Als we later in de zomer zover zijn dat er een keuze voor een item gemaakt moet worden kan iedereen in de groep ideeën indienen. Rond de tijd dat het Reusel kermis is moet de keuze gemaakt zijn want dan begint de bouwtijd al te naderen’.
Liesbeth Verhagen (29) is ook een ervaren lid van de bouwploeg. De Reuselse legt uit dat op de elfde van de elfde altijd het echte startsein voor het bouwen wordt gegeven. ‘Maar dan gaat het ook snel,’ zo legt ze uit. In vijf weken tijd verrijst de ruwe vorm met veel staal op een oud vrachtwagenonderstel.
‘Daar hebben we de eerste jaren veel mee geëxperimenteerd,’ legt Martijn Sanders uit. ‘In het begin hadden we een wagen die met een trekker vooruit geduwd werd. Nu we een zelfrijdende truck hebben geeft dat meer mogelijkheden. Het kale onderstel wordt geheel ingebouwd waardoor straks nergens meer een vrachtauto aan te herkennen is.
Trends
Het bouwen van carnavalswagens heeft door grote optochten als de Kempenoptocht weer een nieuwe impuls gekregen. Deed je tien jaar terug nog aardig mee met een mooi opgebouwde wagen, nu gaat het meer om een totaalconcept waarbij het showgebeuren rond de wagen net zo sterk meetelt. ‘Het gaat ons om de beleving van het geheel,’ legt Martijn uit. ‘Het moet perfect zijn en iedereen moet het idee mee uitdragen. Van de voorste persoon die het bordje draagt tot de laatste man in de groep.’
Ook de grootte van de wagen maakte een evolutie door. ‘Maar met de wagen van vorig jaar hebben we toch wel de max bereikt,’ vindt Hanneke van de Put. ‘Er waren drie diepladers nodig om alle onderdelen te vervoeren. Twee grote kranen waren nodig om alles ter plekke in elkaar te zetten en een volle aanhanger met gereedschap werd daarbij gebruikt. Ook tientallen blikken verf om de laatste stukjes nog even bij te werken’.
Dit jaar doen de Reuselse bouwers een stapje terug qua volume. In hun zelfgebouwde nishut van 24 meter lang en negen meter breed aan het Kippereind, moet de basiswagen wel binnen kunnen om er aan te werken. In de omgeving worden er nog diverse andere schuren gebruikt om materialen op te slaan. De eigenaar van de grond waar ze werken doopte de omgeving vorig jaar bij het elfjarig bestaan al om tot Brouwersgildeplein. Het geeft de goede verstandhouding van de jongeren met hun omgeving weer. Op de ochtend van de optocht, als de mouwen echt opgestroopt gaan worden, heeft Theo Lavrijsen steevast een carnavalsontbijt klaar staan voor <I>zijn<I> bouwers.
Als bij een open dag rivaliserende groepen langs komen wordt er niet geheimzinnig gedaan over het bouwproces en het te verwezenlijken idee. ‘Iedereen doet het toch op zijn manier,’ weet Sanders. ‘Als iemand nu nog ons idee zou willen pikken wens ik ze veel succes.’
Champions
In een keet op het terrein staan een koffieautomaat en een video. De video toont de beelden van de carnavalsoptocht van voorgaande jaren maar ook van de jaarlijkse deelname aan <I>Ter land ter zee en in de lucht<I> waar ze afgelopen jaar nog een derde plaats wegkaapten.
Maar achterin de keet is een hele wand met prijzen toch echt de grootste blikvanger. De wisseltrofee van de Kempenoptocht heeft veel weg van de beker van de Champions- League, de oude Europacup 1.
‘Hij staat hier voor eeuwig,’ lacht Paul Jansen die weer achter het stuur uitgekomen is.
‘Het gaat niet alleen om het lassen en het plakken,’ weet Martijn Sanders te melden. ‘Ook de gezelligheid om hier samen bezig te zijn’.
‘Al kan het tegen het einde wel stressen zijn,’ volgens Hanneke van de Put. ‘Vorig jaar zaten we op het einde allemaal tegen een burnout aan. We waren moe, moesten veel organiseren en dan ook nog alle neuzen dezelfde kant op houden. Maar als we dan weer boven op dat podium staan, daar doen we het weer voor.’ Volgens Martijn is de afterparty na een optocht het ultieme moment. ‘Als je dan met elkaar het glas heft komen de verhalen pas echt los. Het is een soort van ontlading waarbij iedereen het kippenvel op de rug heeft’.
‘Bouwen bij het B(r)ouwersgilde is vooral passie,’ weet Liesbeth Verhagen. ‘Een beetje gek moet je wel zijn om er zoveel vrije tijd in te steken. Elk vrij uur gaat in de voorbereiding zitten en voor iedereen geldt dat ze natuurlijk ook hun baan of studie hebben’.
Vlak voor kerstmis was de staalconstructie van de wagen nagenoeg gereed. Geen recht stuk ijzer is er op de hoofdwagen te bekennen. De bouwers bedachten een eigen buigconstructie om het staal te buigen. Een boom heeft er nooit een rechte stam waardoor kromme vormen ontstaan in een pittoreske sfeer, Anton Pieck zou er zo een puntje aan kunnen zuigen.
Nadat het raamwerk compleet is begint de plakploeg onder leiding van Paul Hermans, door zijn vrienden al Paultje Plek genoemd. Met speciaal papier wordt er een gladde huid over het staal getrokken waarna het verven voor de afwerking zorgt. Op dat moment nadert de creatie de afronding en stijgt de adrenaline van de bouwers nog verder maar het is nog steeds maar de helft van het geheel.
Choreografie
Vier weken voor de eerste optocht begint het werk van Antoine Troost als techneut van de muziekafdeling. Nadat de muziek op band staat worden alle bewegingen op en rond de wagen in kaart gebracht. Het onder de knie krijgen van alle danspassen vergt ook nog het nodige, Theo Lavrijssen stelt er doorgaans nog een aparte schuur voor ter beschikking.
‘Dit jaar zal alles zoveel mogelijk achter de grote wagen plaats laten vinden,’ wijst Martijn. ‘Bij onze eerdere wagens zoals <I>Park Allaaf<I> van afgelopen jaar, vond het meeste gebeuren vóór de grote wagen plaats. ‘Je probeert elk jaar ook weer nieuwe dingen te bedenken om het nog leuker te maken. Normaal gesproken is het moeilijk om het publiek de straat op te krijgen om mee te gaan doen maar vorig jaar stonden mensen in de rij om aan te mogen sluiten’.
Het B(r)ouwersgilde in Reusel. Meer dan zo maar een jeugdvereniging zeggen alle betrokkenen. Met de Reuselse kermis houden ze het publiek bezig met buikschuiven of zoals afgelopen jaar, een struifontbijt en een danswedstrijd op de openbare weg. Hun creatie voor Ter land ter zee en in de lucht maakte furore door er mee rond de Reuselse rotondes te scheuren: ze moesten zich voorbereiden op een moeilijke bocht in het parcours, uiteindelijk ging het daar toch nog mis.
Op zondag 3 en maandag 4 februari moet het weer gaan gebeuren. Het publiek in Reusel en Hapert mag er zich gaan vergapen aan de geheimen van De verborgen stad. Het geheim van de Maya’s dat dit keer in de Kempische harten door zal dringen. Enkele weken na de carnaval zijn ze ook nog deelnemer en natuurlijk grote kanshebber in de Blaalse lichtstoet.
Voor veel beginnende jeugdgroepen zijn de bouwers van het B(r)ouwersgilde het grote voorbeeld. Op een speciaal voor hen georganiseerde open dag worden collega bouwers ontvangen en rondgeleid langs de stellingen.
Zo verborgen als de Machu Puchi ooit was, zo transparant is deze Reuselse vereniging nu met haar creatie in aanbouw.
Foto: Hanneke van de Put (L) met Martijn Sanders, Paul Jansen en Liesbeth Verhagen.