‘Mag ik ook even tekenen voor de brandweer?’

 ED/Brada 7-2-2011

Lage Mierde – Bij de uitruk van de brandweerlieden in Lage Mierde was zaterdag weinig inspanning nodig om het beoogde doel te behalen. De uitruk betrof een handtekeningenactie en de pen werd meerdere malen uit de handen van de manschappen gerukt. “Niet normaal, echt iedereen wil de lijst tekenen,” zegt brandweerman Johan Roest. Nakaartend aan de kantinetafel kunnen de mannen en één vrouw de hele gang van zaken nog niet bevatten. De steunbetuigingen onder de ondertekenaars doet hen zichtbaar goed.

“De actiebereidheid onder de burgers lijkt te groeien,” stelt Cees Brekelmans vast. Hij is zelf op 1 april aanstaande vijfentwintig jaar in dienst van het korps maar op dit moment weet hij nog niet of hij zijn zilveren jubileum ook daadwerkelijk gaat behalen.

De manschappen kregen zaterdag veel positieve reacties te verwerken tijdens hun tour door het dorp. “Een oude man vertelde me dat hij zich overal voor verzekerd had,” vertelt Brekelmans aan zijn collega’s. “Het enige waar ik niet voor verzekerd ben maar waar ik wel op reken is een veilige ambulance- en brandweerzorg. En net dit laat zeer te wensen over, zo kreeg ik te horen.”

Brandweervrouw Monique Hendrikx coördineerde de actie en telde al na twee uur al zestien lijsten met elk tien handtekeningen. Omdat de actie nog doorloopt tot 11 februari verwacht ze er nog veel aan toe te voegen. “De mensen stonden op een gegeven moment in de rij om te tekenen. Echt niet normaal hoe het hele dorp ons steunt.”

Terwijl ze hun strategie verder bespreken tikt de klok verder. De korpsleden hebben al weten te bewerkstelligen dat de Raadscommissie ‘Inwoners’ van 15 februari in Lage Mierde zelf plaats vindt. Tevoren willen ze de handtekeningen aan het gemeentebestuur aanbieden.

De brandweer van Lage Mierde. Bij een noodoproep om hen in de dagsituatie bij te praten kwamen er dertien manschappen opdraven terwijl er verondersteld werd dat de teller op vijf bleef steken. “We zijn nog nooit mensen tekort gekomen om uit te rukken,” zegt Ad Schots die zelf langs de kazerne woont.

Vanuit een vitrine staan de bekers van eerdere brandweerwedstrijden te glimmen. Het zijn de stille getuigen van een korps waar de geschiedenis ver terug gaat. “Ik kan me niet voorstellen dat die bekers ooit mee naar Reusel gaan,” zegt Johan Roest. Hier hebben wij onze arbeid en onze geschiedenis liggen.”

Jan Wouters, met zijn 37 jaar ervaring een van de meest ervaren leden van het korps: “vanaf mijn zeventiende is het elke donderdag brandweer. Ik zou niet weten wat ik moet gaan doen als dit stopt, mijn vrouw al helemaal niet.”