105 jaar en nog steeds zelfstandig

Greet van Sambeek doet het nu rustiger aan

 Februari 2018

In 1913 moest de eerste wereldoorlog nog beginnen, maar Greet van Sambeek kan nog over die periode vertellen. Vandaag (donderdag 8 februari) viert de Bladelse voor de 105-de keer haar verjaardag, een unicum in de gemeente Bladel.

- ,,Gèft die-e mens ‘ns un bekske koffie”. Op bezoek bij de oudste inwoner van de gemeente Bladel valt meteen op hoe alert ze nog is. Toch levert ze in, vooral de laatste maanden, weten haar kinderen te melden. Maar ja, mag het na 105 jaar?

Haar mooie bos grijswit haar netjes gekamd en met zorg de juiste bril uitgekozen. De uren dat ze uit bed is minderen en er zijn voortaan 24 uur per etmaal mensen om haar heen: haar kinderen zijn om toerbeurten in huis en de thuiszorg is er voor de verzorging.

Maar Greet van Sambeek weet nog steeds over de kleine dingen om haar heen mee te praten. Ze vertelt graag over haar leven, al worden de momenten minder en is het soms opletten over welke periode of generatie ze het heeft. Ze geniet nog van haar kopje koffie en van de gezellige drukte rond de keukentafel.

Greet werd geboren in het gezin Maas in Hulsel, waar haar ouders een boerderij/café runden. Tijdens het bedienen in het café schonk ze in 1931 een borreltje in voor de nieuwe schoolmeester Piet van Sambeek. Ze viel als een blok voor hem, het werd haar man en ze kregen samen tien kinderen.

Greet, die nog verhalen kan vertellen over haar vader toen die aan de grens diende in de eerste wereldoorlog, nam na haar trouwen de huishoudelijke taken op. Piet werd vermaard als meester Van Sambeek en als oprichter van voetbalclub Bladella. Greet werd vermaard om haar hart van goud, wat ze nog steeds met zich mee draagt. Na haar afscheid van Piet, na 63 jaar huwelijk, ging ze in haar eentje verder met haar leven. Maar alleen was ze nooit, want haar kinderen, klein- en achterkleinkinderen bleven haar omringen. Nu nog dagelijks. Ze speelde tot haar 100-ste koersbal en op die leeftijd kreeg ze ook een bankje aangeboden van de gemeente. Dat bankje nabij verzorgingshuis De Floriaan, staat nog steeds op haar te wachten. Haar auto rijbewijs haalde ze nooit, maar op haar negentigste kreeg ze van haar kroost nog wel een eenmalige autorijles aangeboden: het was een onvervulde wens die uit kwam. Haar kinderen houden er rekening mee dat dit wel eens het laatste verjaardagsfeestje van moeder is, maar dat dachten ze eerder ook al. Om het niet al te druk te maken vieren ze het feest enkel in familiekring. Maar ja, met alle klein- en achterkleinkinderen erbij, zijn dat er nog veel.

Greet met haar man en haar tien kinderen