Van boer tot ridder.
ED 2000
Het had uiteindelijk nogal wat voeten in de aarde gehad om van
Gerrit Gompel op het juiste moment in het nette pak te krijgen zonder dat hij argwaan kreeg waar het om ging. “Er moeten nog 45 hectare aardappels gepoot worden” zegt zijn zoon Martin die een van de bedrijfsopvolgers van zijn vader is. Samen met zijn zus zat hij in het complot en zij waren de enigen in de familie die van het feit op de hoogte waren. “Het was een hele klus om het ook voor ons moeder verborgen te houden,” zegt Martin. “We durfden het pas vanmorgen tegen haar te vertellen want ze had zich anders vreselijk druk gemaakt en dan had onze pa het zeker gemerkt dat er iets aan de hand was”.
Broer en zus hadden bedacht dat er in Tilburg iets geregeld moest worden. Doordat op dit moment de bedrijfsopvolging geregeld wordt, moest er in Tilburg ook iets gebeuren dat de aanwezigheid van Gerrit vroeg. In zijn nette pak ging hij ‘s-morgens op pad waarna het huis versierd kon worden. De slingers hingen nog maar net in de huiskamer toen de bel ging en de burgemeester samen met wethouder vd Voort, enkele raadsleden en de pers de woning betraden. Eén man slechts ontbrak op het appel:Gerrit van Gompel.
Gelukkig liet hij de onderscheiding niet al te lang bij de burgemeester in haar tas wachten en groot was zijn verrassing toen hij nietsvermoedend zijn eigen woning betrad. “Ik dacht dat er een ongeluk gebeurd was” was zijn eerste reactie op de onverwachte toeloop in zijn woning.
De charmante burgemeester wist hem meteen op zijn gemak te stellen door hem officieel te benoemen tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau.
In de toelichting van de burgemeester op het palmares van de nieuwe ridder schonk zij ook aandacht aan het feit dat hij afscheid van de gemeenteraad nam op het moment dat zij burgemeester van Reusel/de Mierden werd. Zij roemde hem omdat hij ook oog had voor heel gewone dingen. Hij was het bijvoorbeeld die haar opving bij de eerste vergadering van de NCB die zij bijwoonde. “Hij was het ook die de jacht acceptabel maakte, ook voor diegenen die er problemen mee hadden”, zo schetste de burgemeester in haar toespraak.
Enigzins bekomen van de eerste schrik stond van Gompel even later zelf even stil aan datgene dat aan zijn onderscheiding vooraf ging. “Eigenlijk heeft mijn vrouw de onderscheiding verdiend, want zij was het die het mogelijk maakte dat ik weg kon” zegt hij over zijn ega. “Vaak wist zij niet hoe laat ik eens terugkwam van een vergadering maar steeds stond ze achter mijn activiteiten”. Dat van Gompel veel weg was voor de genoemde activiteiten blijkt wel uit het feit dat hij per jaar zo’ n 50.000 kilometer met zijn auto reed om al de vergaderingen en besprekingen te bezoeken.
Sinds kort lukt het hem om een stapje terug te doen maar volgens zijn vrouw betekent dit niet dat hij dan ook werkelijk meer thuis is. “Ik heb de stenen aan de binnenkant van de huiskamer al lang geteld” zegt de gedreven agrariër, die nu weer veel tijd doorbrengt op het bedrijf aan de Schepersweyer dat hij opbouwde en dat nu gerund wordt door een van zijn zoons.
Naar de stralende voorjaarszon kijkend beseft van Gompel dat het een dure dag is voor hem omdat er veel aardappels gepoot hadden kunnen worden. Toch had hij de onderscheiding voor geen goud willen missen en vanaf nu zal hij een van diegenen zijn die jaarlijks bij de burgemeester op de receptie mag komen die op koninginnendag op het gemeentehuis gegeven wordt voor alle geridderden uit de gemeente.
HW 2000