Einde van de tocht nadert
Twee jonge vijftigers, beiden de tijd van het backpakken in hun jeugd gemist besloten samen een tocht te gaan maken. Naar welk werelddeel, in welke periode en hoe staan twee vrouwen daar tegenover. Uiteindelijk werd het de reis naar Vietnam, een reis die in diverse delen beschreven staat op deze website. Het werd een reis vol van ontmoetingen, het nodige te ontdekken (voor ons althans) en af en toe had het ook iets spannends in zich: waar komen we nu weer uit. Het is altijd de vraag, waarom doe je iets wel of iets niet. Eigenlijk is het heel simpel zoals onze nieuwe vriend Tu zei: If you don't go you don't know. If you go you know'. De reis door Vietnam toonde ons een bijzonder land en een bijzonder volk. Ik heb de verhalen willen beschrijven zoals wij de reis beleefd en benaderd hebben. Ontmoetingen met andere mensen, mensen die verschillende talen spreken en uit verschillende culturen komen. Vietnamezen maar ook medereizigers. Het leverde diverse nieuwe 'vrienden' op. In feite zijn het korte contacten maar het laat altijd iets na. Een herinnering, soms een mailadres. Soms trokken we een tijdje samen met anderen op, soms was het niet meer dan een gesprek.
De voorlaatste dag stond in het teken van de Caodai tempel en het bezoek aan de Cuchi tunnels.
Eerst maar de CaoDai. In de buurt van de grens met Cambodja ligt het complex van de Cao dai. Het is een geloof met een mengeling van 3 geloven, van het confusionisme (uit Chinese geschiedenis) en het Boedisme. We moeten voor een bepaalde tijd in de tempel zijn, anders is de dienst aan de gang en mogen we niet meer binnen. Onze gids An loodst ons na een bus rit in het gebouw en we bekijken de veelal oude nonnetjes en 'monks'. ze komen een voor een binnen gedruppeld en wij worden naar de eerste verdieping geloodsd waar we vanaf een soort tribune op het middenschip van de grote tempel kunnen kijken. De mannen rechts, de vrouwen links, de meesten in het wit. Enkelen hebben de kleur rood, blauw of geel als tenue, dan komen ze gegroepeerd binnen en begint de dienst. We mogen 15 min kijken, dan moet iedereen naar buiten: indrukwekkend gebeuren.
Vervolgens gaat de reis naar de Cu Chi tunnels die de VC in de Vietnam oorlog gebruikte, Ze hadden ze zo goed gecamoufleerd dat de Amerikanen er een basis in de buurt bouwden en geen erg in de tunnels hadden. Het verhaal is indrukwekkend en als we naar binnen gaan is het dat nog meer. Via een gat in de grond van 45x45 cm is de opening nauwelijks te zien. Een eind verder gaan we via een andere ingang onder de grond, in totaal waren er 3 nivo's. Aan de tunnel is meer dan 20 jr gewerkt en er is zo'n 200 km aan tunnels gegraven hier. Ook de guerillatechnieken van de vc zijn indrukwekkend te noemen.
Het blijft wel een eenzijdig verhaal wat we hier te horen krijgen maar goed: dat is niet anders.
Op de laatste dag maken we nog een lange wandeltoer door Ho ch Minhstad. We bekijken de bouwwerken en stellen vast dat deze stad, net als het hele land zich erg aan het ontwikkelen is. Veel grote bouwwerken, nieuw verijst naast oud. Wat wel blijft is het drukke verkeer met de overvolle straten.
Terugkijkend op 3 weken vietnam (incl 2 dg Cambodja) kunnen we zeggen dat het een unieke ervaring was. De Vietnamezen hebben ons impressed. De hardwerkende ijverige vrouwen, de vele brommers, een land dat vooruit wil. Hoe het sociale systeem werkt blijft wat mistig, tussen de regels door horen we er wel een beetje van maar niet veel. Zo ontzetend veel mensen spreken je aan en willen met je praten. Een man op een bankje in Saigon, 36 jr, eerder luitenant in het leger. Hij studeert nu Engels, wil verder komen in het leven, hij laat ons zijn studieboeken zien. Jongeren in het park (al eerder beschreven) of de Oostenrijkers met wie we de homestay deden. Het is echt teveel om het allemaal op te noemen. Op de laatste dag spreken we nog een Duitser die daar een krakkemikkige fiets heeft gekocht en daarmee van zuid naar noord wil fietsen, via de Ho Ch Minh trail. Dat is deels via Cambodja, zeker 2000 km over moeilijk terrein. Of een Oostenrijks jong koppel die probeert hun brommer te verkopen die ze in Hanoi (Noord) kochten en ermee naar Saigon (zuid ) reden. Op het moment dat ik met hen spreek komt een motor langs gescheurd en wordt bij het meisje de tas van de schouder gerukt. Het is ongeveer de enige smet in deze reis.
goed, dat was het dan. Vietnam, in 21 dagen en even zoveel ontmoetingen.
Tot ziens en de volgers bedankt voor het volgen.