Diamant in Hooge Mierde
Toon en Anneke van Herpt weten het kleine te waarderen.
April 2010
Hooge Mierde – Toen Toon van Herpt eind jaren veertig als commies bij de familie Dickens in de kost kwam gaf hij zijn ogen ook goed de kost. Zo ontging hem dochter Anneke niet, zij stond hem wel aan. Het was in een tijd dat je nauwelijks gelegenheid kreeg om samen te gaan dansen maar toen dat één keertje kon was het raak. In het cafeetje van Bertje Bekker vroeg hij haar ten dans, nu is ze al zestig jaar aan zijn zijde.
‘Als er in die tijd iets te doen was, was dat vooral in de tent bij de Bijenkorf,’ zegt Toon. Maar dan kwam de Rijks binnen en hij gooide zonder pardon iedereen onder de achttien jaar naar buiten. Je mocht niet zonder meer met elkaar dansen, daarmee bracht je elkaar blijkbaar op verkeerde gedachten. Toen het die ene keer wel kon was het duidelijk, die mooie meid laat ik niet meer los. Nooit meer’.
Toon van Herpt had zijn wieg in Tilburg staan en toen hij als commies naar de Mierden moest was dat onbekend terrein voor hem. Het was de periode net na de oorlog en de grens moest nog serieus bewaakt worden. Stropers en smokkelaars maakten het grensgebied onveilig en Toon ging ze met opgerolde mouwen tegemoet. Hij werd ‘ingekwartierd’ bij de familie Dickens. De familie Dickens?
‘Ja, bij de familie Dickens en daar liep toevallig nog een dochter vrij rond.’
Anneke zag die jonge Tilburger elke ochtend fluitend naar zijn werk vertrekken en toen er een keer gedanst werd kwam hij haar nog halen ook. Net hij.
Toen ze na enige tijd elkaar het jawoord gaven was het leven in Hooge Mierde nog knus. Ze woonden op twee kamertjes in de Corneliusstraat waar hun eerste kind werd geboren. Toen ze verhuisden naar Het Leen groeide de kinderschare, het werd een gezellige boel in huize van Herpt.
Toon had natuurlijk zijn werk als commies en later bij Philips. Nooit had hij spijt dat hij zijn opleiding tot Lieve Broeder gestopt was. Toen hij op zijn 58 ste thuis kwam te zitten pakte hij zijn hobby’s op alsof het zijn beroep was. Hij ging balpennen verzamelen en heeft nu al een collectie van zo’n 5400 verschillende exemplaren.
Met pen maar vooral nog met potlood werd in huize van Herpt altijd veel getekend. Toon kon zijn gave overbrengen op al zijn kinderen en kleinkinderen. Het leverde zoveel materiaal op dat er vorig jaar een geheel eigen expositie was: de Van Herpt expositie. Het is een hoogtepunt in het zestig jaar samenzijn maar niet het enige. Er zijn inmiddels al vijf achterkleinkinderen en Anneke kan intens genieten als ze om beurten langs komen. Ze weet iedereen nog in goede gezondheid, ze beseft dat ze dit moet koesteren. Zelf was ze altijd creatief met kleding en confectie, in haar jeugd was het haar beroep, later met veel kinderen en kleinkinderen kwam het goed van pas.
Toon en Anneke van Herpt hun geheim om zestig jaar bij elkaar te blijven? ‘Doe maar gewoon dan doe je gek genoeg’ zegt Anneke. Het is duidelijk dat het hier gaat om huisje weltevree en het staat in Hooge Mierde.
Op 4 mei is hun diamanten dag, ze vieren dat vier dagen later op 8 mei, samen met iedereen die hun lief is, en dat zijn er veel.