De top gehaald

Donderdagmorgen 18 september om 6.00 uur lokale tijd bereikten Hein, Cees, Henri en Wil samen met de andere expeditieleden de top van de Kilimanjaro. Het ultieme doel van de trip was bereikt, maar ze kregen het zeker niet cadeau: het laatste deel was enorm zwaar.

Na een rustdag op dinsdag werd op woensdag de trip vervolgd tot het kamp op 4720 meter, ruim 1000 meter onder de top. van 9.00 uur in de ochtend tot 13.30 uur in de middag werd kamp Kibo bereikt. Vanuit dit kamp wordt het laatste deel naar de top in één ruk afgelegd om daarna weer via dezelfde route naar dit kamp terug te keren.

Door de harde wind en de erg wisselende weersomstandigheden was het al duidelijk dat de laatste klim ook meteen de zwaarste zou worden. Regen, mist, sneeuw  en wind wisselden elkaar af.

Op de woensdagmiddag werd er al preventief gerust omdat midden in de nacht al de laatste klim zou starten. Er werd extra aandacht besteed aan de bepakking, het te dragen tenue en de proviand die ieder mee nam voor de laatste klim.

Na het diner op woensdagavond werd er nog een poging gedaan om even de ogen dicht te doen. Om 23.00 uur klonk het sein om te vertrekken. De temperatuur was op dat moment tot onder nul gedaald.

In het donker werd begonnen aan het laatste deel van de beklimming met in de rugzakken voldoende eten en drinken om de klim en afdaling vol te kunnen houden. Over de laatste 6 km werd 6,5 uur gedaan. De lage temperatuur en de tempowisselingen maken het zwaar. Op het moment dat het ochtendlicht de duisternis verdrong, kwam dan eindelijk de top van de 5895 hoge berg in zicht. Op dat moment werkte de natuur mee: vrij van wind en sneeuw was er een uitstekend zicht.

Het mooie uitzicht boven, maakte in een klap de hele beproeving goed en een gevoel van euforie overviel allen: hoe zwaar het laatste deel ook was. Wil in een eerste reactie: ' In één klap vielen alle beproevingen van ons af'.

Na een lange periode van voorbereiding met sponsorwerving en daarna het afscheid van het thuisfront. De vliegreis en de aanloop van de beklimming. Dan eindelijk het ultieme laatste deel en het bereiken van de hoogste top van Afrika: gehaald!!!

Op de top werd even tijd genomen om van het schitterende uitzicht over Afrika te genieten en om foto's te maken.Daarna werd meteen met de terugtocht begonnen.Na vijf dagen klimmen volgt in twee dagen de terug tocht.

Vrijdag 19 sept in de namiddag hopen de vier klimmers met de andere expeditieleden weer terug op het basiskamp te zijn, van waaruit ze vertrokken zijn.

 Terug naar beneden

Dag 7, (vrijdag 19 september) van de expeditie stond in het teken van de laatste afdaling. Na een goede nachtrust op de flanken van de Kilimanjaro, overheerst de euforie. Elk van de vier Kempenaren, maar ook bij de rest van de groep, was het inmiddels duidelijk dat het geen makkie was om even naar de top te lopen. In de wetenschap dat het uiteindelijk wel gelukt is, wordt de laatste wandeldag vooruit en dus naar beneden gekeken.

Al om 6.30 uur breekt de dag aan, er resten nog 19 te lopen kilometers via de Marangu route (eerder naar boven werd de Rongai route gevolgd).

Na het ontbijt wordt al een stukje afscheid genomen van het begeleidende team. De lokale dragers hebben uitstekend hun best gedaan om iedereen zo goed als mogelijk te ondersteunen.Nadat wij onze dank uitgesproken hebben, doen zij dat ook naar ons: op Afrikaanse wijze met zang en dans: indrukwekkend. Het is een fraai gezicht.

Dan starten we voor het laatste deel, om 8.30 uur zijn we onderweg. Uiteindelijk lopen we die laatste dag 7 uur voor we weer helemaal op 'ground zero' zijn. Vanaf de voet van de berg gaan we met busjes terug naar het hotel.

De laatste twee dagen hebben we enorm veel wisselingen in het landschap gezien. Op de top deed het denken aan een poolgebied, compleet met gletsjers. Daaronder de alpine dessert waar geen begroeiing is, en daaronder het moorland, zoals ze dat hier noemen. Dit is een heideachtig landschap met lage begroeiing en kleine bomen. Daaronder, lager op de berg, begint weer het tropische regenwoud. De opeenvolging van die landschapswisselingen waar je relatief snel doorheen trekt tijdens de afdaling is echt fascinerend.

Zodra we in het hotel aankomen genieten we van een biertje dat daar voor ons geschonken wordt. Het 'kilimanjaro' bier vloeit rijkelijk door onze kelen. Het doet ook goed om eens wat uitgebreider op te frissen want zeven dagen met een aantal mannen zwetend op een berg? daarmee wil geen vrouw nog een slaapzak in.

Ook bij het avondeten is het allemaal weer wat uitgebreider dan wat we de afgelopen week gewend waren.We doen ook de eerste evaluatie van de tocht en zijn het er over eens dat het zeer de moeite waard was. Echt een aanrader voor iedereen: once in a lifetime......

zaterdag gaan we een bezoek brengen aan Arusha national park en op zondag brengen we een bezoek aan het weeshuis. Daar ligt het ultieme, achterliggende doel van onze reis. We willen graag met eigen ogen zien waar we ons voor ingespannen hebben