Christ van Dorst maakte van hobby beroep
Alles in het teken van de handboogsport
Je hebt een passie, het geeft je een doel. Op bezoek bij mensen die vanuit hun passie de uitdaging aangaan. Grenzen worden opgezocht en soms gepasseerd, waar liggen de drijfveren en tot hoever wil iemand gaan?
Toen Chris van Dorst (61) uit Baarschot zich op 11-jarige leeftijd aanmeldde bij de plaatselijke verenging Rozenjacht had hij niet kunnen bedenken hoe de handboogsprot zijn leven zou gaan beheersen. Toen hij zijn vader opvolgde op de boerderij was de zorg voor het vee de strijd om het bestaan. Tot die ene dag waarop hij een ongeval had in de melkstal. Het zou zijn leven veranderen
Het was een heel lullig ongeval, ik had net een kan met biest in mijn handen toen ik uitschoof. Gewoon van het trapje af in de melkput. Het was in 1979, tien jaar nadat hij het veebedrijf van zijn vader had overgenomen. Wat volgde waren drie jaren van sukkelen tot duidelijk werd dat hij nooit meer het werk kon doen wat hij wilde doen. De koeienstal kwam leeg te staan en toen ze van Rozenjacht langs kwamen mochten ze er wel een keer met de handbogen schieten. Tussen de lege ligboxen vlogen de pijlen op de pakken stro af. Chris zag het aan en meteen wist hij dat het beter kon.
Van pijlen en rozen
Nu, 29 jaar later, wordt er op de plaats van de oude koeienstal nog steeds geschoten. Maar niet meer tussen de ligboxen. Waar ooit de koeien liepen ligt nu een warm tapijt. Daar waar de beesten de wei inliepen staan nu de grote doelen opgesteld. De doelen om de pijlen op te richten met in het midden de roos. De jacht naar de roos: al 122 jaar lang <I>Rozenjacht<I> in Baarschot.
Maar de handboogsport is niet zozeer een sport van ruimtes of gebouwen, maar wel een sport van mensen. Chris ontdekte dit al snel en nadat hij de clubleden in zijn accommodatie toeliet legde hij zich ook toe op de opvang en begeleiding van jeugdleden. Hij deed dit niet onaardig en zo kon het gebeuren dat zijn naam tot in alle uithoeken van het land genoemd werd. Op deze manier kwam hij in contact met een jeugdig talent uit het noorden van het land: Wietse van Alten.
‘In het begin kwam zijn vader twee keer per week met hem voor de training bi mij: 200 kilometer heen en 200 kilometer terug. Op zijn zestiende kwam Wietse hier bij een gastgezin wonen en nam ik hem onder mijn hoede. De training bestond niet alleen uit het schieten met pijl en boog. Noem het gerust een <I>totaalpakket<I> wan tik lette overal op!
Dat <I>totaalpakket<I> ontwikkelde Chris als een soort handelsmerk. ‘In feite volg je alles rond de sporter. Als er privé iets dwars zit raakt hij niets. Het succes is afhankelijk van het evenwicht dat je uiteindelijk weet te bereiken’.
De ultieme bekroning voor Chris kwam met de bronzen Olympische medaille van Wietse van Alten. Hij had de handboogsport op geen enkele andere manier een grotere dienst kunnen bewijzen.
Op dit moment zijn er weer een aantal interessante talenten. Chris zijn vrouw, zoon en dochter namen ook de boog ter hand en ook zij schopten het tot Nederlands kampioen. Nu mikt hij vooral op de jeugd. Jongens als Vic Koutsaftis uit Hilvarenbeek die hij een mooie toekomst voorspelt. ‘Tenmiste als ze er zelf in blijven geloven’.
Face 2 face
Op 10 en 11 november zal de handboogsport Diessen en omgeving beheersen. In de Hercules, het Diessense sportpaleis, zullen meer dan 100 jeugdige topschutters hun krachten met elkaar gaan meten via een knock-out systeem. Er zijn categorieën van 11 tot en met 14 jaar en van 15 tot en met 17. Het gaat zowel om jongens als meisjes die ook nog eens met de traditionele <I>recurve bogen<I> schieten ofwel met de Compound.
Van Dorst voorspelt dat het een interessant toernooi wordt, mede omdat de deelnemers uit heel Europa komen. ‘Het zijn van die momenten waarop jongeren boven zichzelf uit kunnen stijgen. Ook belangrijk dat ze anderen ontmoeten en contacten leggen’.
Zo is de handboogsport steeds meer een internationale sport geworden. Een sport die in Midden Brabant een belangrijk centrum kent. In de voormalige koeienstal wordt volop geschoten, in de oude melkstal is een verkoopruimte. In de schuren rond de voormalige boerderij ontstond een productiecentrum voor bogen en accessoires.
En Christ van Dorst? In zijn hart bleef hij altijd die boer. Op vakantie kijkt hij eerst naar de koeien in de wei en dan pas naar de handbogen, het zegt genoeg.
Foto: Chris van Dorst.
HW 2007